“Hoe de hardloopanalyse mij leerde naar mijn lichaam te luisteren”

 

Als onervaren hardloper maakte ik een beginnersfout door te snel te veel te willen lopen. Ik had geen idee wat ik aan het doen was, maar ik dacht ook weinig na over de impact die hardlopen heeft op je spieren, gewrichten en wat al niet meer. Je koopt een paar schoenen bij een hardloopwinkel en je kan knallen. Hoe lastig kon het zijn?

 

Dat bleek behoorlijk lastig. Nadat ik in december 2019 al had gesukkeld met mijn knie kwam ik mezelf in januari 2020 pas echt tegen. Tijdens een hardloopsessie voelde ik pijn aan mijn onderbeen. Ik kon het niet verklaren, maar het voelde als een stekende pijn. Ik liep door. Pijn hoort bij duursport, zo prentte ik mezelf in. Loop door die pijn heen, dacht ik verder. Maar na verloop van de training zat het er niet meer in. De pijn werd te hevig, ik moest stoppen. De dagen nadien bleef de pijn aanwezig. Een stekend gevoel in mijn kuit. Een telefoontje naar Frix CrossFysio bood uitkomst: ik kon diezelfde avond nog terecht.

 

Shin splint
Fysiotherapeut Joost had weinig tijd nodig om tot zijn oordeel te komen. ‘Shin splint’, zei hij beslist. ‘Shin-wat?’ reageerde ik. ‘Shin splint’, antwoordde Joost, ‘tibialis stress syndroom, oftewel een ontsteking aan je scheenbeenvlies. Je bent eigenlijk twee weken te laat.’

 

Die pijn waarvan ik dacht dat ik er doorheen moest lopen sluimerde al langer op de achtergrond. De eerste signalen heb ik genegeerd. Dat was een combinatie van onwetendheid en eigenwijs zijn. Ik moest rust houden en na een paar weken weer heel voorzichtig het hardlopen terug oppakken.

 

De woorden van Joost bleven hangen. Ik had beter naar mijn lichaam moeten luisteren. De omstandigheden rondom het hardlopen besloot ik te verbeteren: ik meldde me in de maanden die volgden aan bij een atletiekvereniging en ik ging meer op mijn loophouding letten. Toch kwamen de klachten terug, in mei van 2020. Daar waar ik begin dat jaar door bleef lopen, belde ik nu dezelfde dag nog naar Frix CrossFysio voor een afspraak. Joost concludeerde al snel dat de shin splint niet volledig hersteld was. Dat vond ik gek. Immers, ik liep inmiddels rustig én gecontroleerd.

 

Hardloopanalyse
Er werd voorgesteld om steunzolen aan te meten en in het verlengde daarvan een hardloop-analyse te doen bij Laurens Frik, één van de bewegingswetenschappers die in de praktijk werkzaam is. Omdat ik geen zin had in verder gekwakkel met mijn blessure leek dit me een goed voorstel. Ik zou twee keer een hardloopanalyse krijgen: de eerste keer op de dag dat ik mijn steunzolen kreeg. Wanneer ik er een week of zes op gelopen had zou Laurens dan een nieuwe analyse doen, om zo de twee hardloop-analyses met elkaar te vergelijken. Ondertussen bleef ik mijn looptrainingen beperken tot een maximum van drie keer per week, met als langste training een uurtje op erg lage intensiteit. Alles draaide om rustig aan doen en naar mijn lichaam leren luisteren.

 

Een goede week na afloop van de eerste analyse kreeg ik een uitgebreide mail met toelichting van Laurens. De data die uit de test gerold kwam was buitengewoon interessant, maar ik begreep niet alles. Laurens kon dit gelukkig in begrijpelijke taal aan me uitleggen. Een paar weken later mocht ik terugkomen voor mijn tweede hardloopanalyse. Tussentijds heb ik mijn trainingen niet opgeschaald, omdat zowel Joost als Laurens het belang van een gestaag en rustig herstel hadden benadrukt: doe je dat niet dan blijft shin splint je lang achtervolgen.

 

Net als bij de profs
Het resultaat van de tweede analyse kwam er snel. Laurens stuurde wederom de uitgebreide data en wederom begreep ik lang niet alles. Wel dacht ik de strekking te begrijpen en dat kon Laurens bevestigen: ik ben kleinere passen gaan zetten en mijn voeten raken op een meer effectieve manier de ondergrond. Hierdoor ben ik efficiënter gaan lopen: ik loop sneller en beter terwijl ik mijn lichaam minder belast. Ik vond het ontzettend fijn dat Laurens op een heel begrijpelijke manier de lastige data kon vertalen naar een logisch verhaal. De hardloopanalyse gaf me daarnaast het gevoel dat ik een serieuze sporter was, een prof bijna, terwijl dat in werkelijkheid natuurlijk ontzettend meevalt.

 

De deskundigheid bij Frix CrossFysio zorgde er voor dat ik mezelf tijdens die twee hardloop-analyses een topsporter waande. De loopband waarop ik de analyse deed was omringd door camera’s, op Laurens’ laptop draaide ondertussen een programma waar allerlei grafieken op heen en weer dansten en de loopband waar ik op moest rennen was voorzien van een paar ronde apparaatjes die een soort 3D-veld van de hardloopband maakten. Zo kon Laurens precies zien hoe lang ik op welke manier liep.

 

Nu de hardloop-analyses een paar weken achter me liggen kan ik stellen dat ik niet alleen van mijn klachten af ben, maar dat ik eveneens veel heb geleerd: ik ben mijn loophouding aan gaan passen, ik ben me bewuster van kleine pijntjes en weet dat die er niet bij horen. Ik kan nu beter naar mijn lichaam luisteren en ik weet dat ik beter iets voorzichtiger kan zijn wil ik jarenlang blijven hardlopen. Daar tel ik bij op dat ik op een open en vriendelijke manier geholpen ben. Nu kijk ik vol goede moed uit naar eind november, wanneer ik een wedstrijd ga lopen die ik ook in november 2019 liep. Op dat moment was ik onervaren en onbehouwen. Ik ben ontzettend benieuwd hoeveel scherper mijn tijd gaat zijn nu ik een inkijkje heb gehad in hoe het kan zijn om op een professionele manier bezig te zijn met hardlopen.